اوّلِ ماهِ رجـب، شـوکـت‌مـان پـایـنـده            بـا قـدوم تـو شـده دولـت‌مـان پـایـنـده

روزِ میلاد تو نعمت همه جا گـسترده            و پس ازین شده است نعمت‌مان پاینده

پـنـجـمـین آیـۀ تـوحـیـد عـجـب آقـایی            بـا کـلامِ تـو شـده عـزّت‌مـان پـایـنـده

باقری، بـحـرِ شکافـنـدۀ عـلمی نوری            در پـنـاهـت هـمۀ قـیـمـت‌مـان پایـنـده

»پنجمین بیت به انفاسِ شما می‌بالد«
 »بر تو واللّه که خـتم النجـبا می‌بالد«

آمـدی آمـدنت عـشرتِ ما کـامل کـرد            نـَفَـسِ قـدسیِ تو هـیـبتِ ما کامل کرد

بـاقـر عــلـمِ نـبــوّت چـقــدر مـوّاجـی            گفته‌های تو همه صحبتِ ما کامل کرد

رو به تو مثل گدا زار و پریشان بودیم            کرم و بخششِ تو حیرتِ ما کامل کرد

ما کجـا گـفـتـنِ از مـدح و ثـنـایت آقا            آمـدی آمـدنت مـدحـتِ ما کـامـل کرد

پنجمین بیت بنامِ تو رقم خواهد خورد
»هرچه جرم است به دستِ تو قلم خواهد خورد«

مـطلعِ ماهِ رجب از کرمت لطفی کن            از همان سفرۀ پُر از نِعمَت لطفی کن

نامه‌ام پُر شده از جرم و خطا مولا جان            حضرت مهر و وفا با قلمت لطفی کن

مثل یک مُرده‌ای افـتاده‌ام از پا بـنگر            ای مسیحایِ محمّد به دمت لطـفی کن

گرچه در خاکِ بقیع قبر و‌ مزارت خاکی ست            بهـر دیـدارِ حـریم حـرمت لطـفی کن

»پنجمین بیت به شوقِ تو‌ صفا می‌یابد«
»شیعه با حرف و حدیث تو بقا می‌یابد«